Ik word wakker en kan me vaag de dag ervoor herinneren. Wat deed ik nu precies in dit ziekenhuis. Later kwamen mijn ouders langs en ze vertelden wat er gebeurd is. Ik vond het allemaal maar heel vreemd en dacht "oké een weekend ziekenhuis en dan naar huis".
Wat een problemen met die baxters. Mijn aderen sprongen steeds stuk en het liep zo in mij. Uiteindelijk hebben ze besloten om een diepe katheter in mijn hals te plaatsen. Ik moest namelijk glucose krijgen omdat ze mijn suiker niet op peil konden houden.
Het plaatsen van die katheter was ook niet niets. Het zou onder plaatselijke verdoving gebeuren en heb nog nooit zo een pijn gehad. Volgens mij was er bij die verdoving toch iets mis gegaan. Maar het moest. Dus deze katheter moest mijn nieuwe vriend worden voor een onbepaalde duur. Die katheter was het enigste dat me op de been hield. Zonder en ik viel meteen in een coma.
Normaal moet je een flauwte ook voelen aankomen. Als je suiker te laag staat begin je normaal erg te zweten en word je misselijk. Bij mij is dit vreemd genoeg niet het geval. Ik val dus meteen zonder waarschuwing weg.
Hier kan je een foto zien van de katheter die ze geplaatst hebben. Via hier krijg ik dus continu glucose.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten