Sorry voor de late reactie maar het was me wat dat thuiskomen.
Mijn ventje had Luca mee de tuin in genomen en ik zou eerst naar het wc
willen gaan. TOT ik Luca zag, dan waren de tranen er en ik moest iets
zeggen. Maar oooh wat ben ik blij thuis te zijn !
Ik heb zo
goed mogelijk geslapen in mijn eigen bedje en de poezen hielden me
continu in de gaten en wilden de hele tijd flodderen. Iedereen is blij dat ik terug thuis ben.
Met de thuisverpleging gaat het tot hier toe ook goed. En mijn suikers
doen het ook goed. Deze morgen was hij zelfs 98. En dat had ik niet
verwacht. Want onbewust ben je hier thuis toch wat actiever.
Update
Een half uur hebben we erover gedaan om nog eens zelf een spuit te zetten. Door die stomme andere spuitjes hadden we een "schrik" gepakt. Die bloedverdunners doen helemaal gene pijn !!! *troela*
Geen opmerkingen:
Een reactie posten